Człowiek wobec problemów współczesnego świata, Drugi Rok
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1
Człowiek wobec problemów współczesnego świata
· Tolerancja - (, ), albo "wolność do", tj. pozytywną możliwość realizacji pewnych wybranych zamierzeń ().
o wolność traktuje się jako właściwą człowiekowi z natury (Th. Hobbes, ), lub jako swoisty normatyw stanowiący wytwór cywilizacji i kultury (, E. Burke, Ch.A. Tocqueville).
o za pole jej manifestacji uważa się bądź indywidualne istnienie pojedynczego człowieka (), bądź byt pewnej zbiorowości, np. klasy, narodu itp.
o twierdzi się, że człowiek zdobywa wolność poprzez zapewnienie sobie odpowiednich warunków bytu, np. materialnych możliwości spełniania własnych pragnień i stanu prawnego, który wolność gwarantuje (ogólnie: myśl Zachodu), lub że jest w stanie osiągnąć ją bez względu na sytuację w jakiej "obiektywnie" tkwi, w drodze doskonalenia się wewnętrznego (ogólnie: myśl Wschodu).
Z problemem wolności łączy się wiele ważnych kwestii natury światopoglądowej, m.in:
o chrześcijański problem ,
o problem wolności i odpowiedzialności, zwłaszcza ,
o problem tolerancji i samoograniczenia własnej wolności związany ze społecznym bytowaniem człowieka,
o problem wartości wolności, podnoszony zwłaszcza przez egzystencjalizm (tzw. zniewolenie wolności, czyli postrzeganie wolności jako ciężaru),
o problem zagrożeń wolności, których źródłem może być nie tylko bezpośredni przymus fizyczny, ale pewne uświęcone tradycją formy kulturowe (np. stereotyp dobra i zła).
· Asertywność wydaje się niekiedy czarodziejską różdżką, która ofiarowuje każdemu to, czego mu w życiu brak. Nieśmiałym daje swobodę, lękliwym przydaje odwagi, a napastliwych czyni łagodnymi. Powtarzamy to słowo jak zaklęcie. Niestety, często bez zrozumienia, co się za nim kryje. Bywa, że czarodziejską różdżką wymachują ci, którzy nie mają żadnego problemu z tym, by sięgać po swoje. Czym zatem naprawdę jest asertywność? Na czym polega to zaklęcie i co przed nami otwiera?
Asertywność to postawa człowieka względem siebie oraz wobec otaczającego świata i ludzi polegająca na poczuciu własnej wartości. Leży ona pośrodku, pomiędzy postawą bierną i postawą agresywną, z których obydwie mają wiele wspólnego z niskim poczuciem własnej wartości. To znaczy, że kiedy będziesz ćwiczył zachowania asertywne, prawdopodobnie wzrośnie Twoje poczucie własnej wartości, a to może spowodować, że będzie Ci łatwiej z w wieloma sprawami się pogodzić, ale też łatwiej siebie w wielu sprawach obronić. Uzyskasz większy wgląd w to, co dla Ciebie będzie naprawdę ważne, ale też w to, na co nie masz ochoty. Poczujesz wyraźnie, że coś lubisz, a czegoś nie lubisz. To może spowodować, że rzucisz obecną pracę, ale dlatego, że poczujesz na przykład, że jest poniżej Twoich ambicji czy wykształcenia lub ludzie tam źle Ciebie traktują. To nie nihilizm, w którym ma się wszystko w nosie. To raczej większa pewność siebie i rozumienie siebie i swoich potrzeb, a co za tym idzie, łatwiejsze i spokojniejsze poszukiwanie samorozwoju i samorealizacji.
· Kultura polityczna - w najbardziej popularnym znaczeniu to zbiór postaw, wartości i wzorców zachowań uczestników życia publicznego. Niestety większość z nas rozumie to sformułowanie na opak. Dla zwykłego obywatela kultura polityczna wiąże się nieodzownie z elitą rządzącą, władzą. To błąd- kultura polityczna oczywiście dotyczy polityków, ale zawiera w sobie również nas, wyborców, każdego obywatela państwa.
Istnieje podział na trzy zasadnicze grupy kultury politycznej obywateli:
o grupa I - kultura zaściankowa - całkowity brak zainteresowania polityką,
o grupa II - kultura podporządkowana - istnieje świadomość istnienia władzy i tego, że ma ona istotny wpływ na życie, ale mimo tej świadomości dominuje bierność i brak zaangażowania w życie publiczne oraz brak prób wpłynięcia na władzę,
o grupa III - kultura uczestnicząca - istnieje chęć zdobywania wiedzy o polityce i towarzyszy temu duża aktywność obywateli, zarówno na poziomie lokalnym, jak i państwowym. Najczęściej oczywiście te trzy rodzaje kultur występują obok siebie w danym społeczeństwie.
· Globalizacja - oznacza tworzenie nowego typu powiązań między przedsiębiorstwami, państwami i społeczeństwami. Jest określeniem procesu, w którym wydarzenia, decyzje i działania występujące w jednej części świata mają znaczące konsekwencje dla pojedynczych ludzi i całych społeczeństw w odległych nawet częściach globu. Obszarami globalizacji są finanse, rynki, strategie konkurencyjne, technologia, badania i rozwój wiedzy, modele konsumpcji i style życia, regulacje prawne, a także obraz ujednoliconego świata. Globalizacja zapewnia korzyści wynikające przede wszystkim z rozszerzania skali produkcji i przedłużania cykli życia produktów.
o Emigranci – wędrowcy, nomadzi współczesnego świata
· Przemoc
· Terroryzm - metoda działania polegająca na przemocy wobec pojedynczych osób aparatu władzy (terroryzm indywidualny) lub wobec przypadkowych członków społeczeństwa, przez zamachy na urzędy, lokale publiczne, koszary (terroryzm zbiorowy). Celem tych aktów przemocy jest wymuszenie ustępstw legalnych władz (np. religijnych, politycznych, społecznych). Celem działania terrorystów jest również destabilizacja władzy przez zastraszenie ludzi biorących udział w jej sprawowaniu. Podstawowymi środkami terrorystów są zabójstwa, zamachy bombowe, porwania. Współcześnie terroryzm stał się często używaną formą walki "słabszych" obywateli wobec "silnego" państwa. Stosowany jest na wszystkich kontynentach, we wszystkich rejonach świata
terror (łc. ‘przestrach, trwoga’) stosowanie przemocy, gwałtu, okrucieństwa w celu zastraszenia, zniszczenia przeciwnika.
· Wojna - zjawisko społeczno-polityczne polegające na gwałtownym i agresywnie przebiegającym , podczas którego podejmują decyzję o walce zbrojnej. Wojna wiąże się z momentem zerwania stosunków pokojowych i przejścia do stosunków wojennych. Rozumiana była jako kontynuacja polityki państwa, tyle że prowadzonej innymi środkami
Istotą wojny jest stan przeciwstawny . We współczesnej politologii często stosuje się określenia wojny nie związane z działaniami militarnymi - , , wojna ekonomiczna - wyrażają one jednak brak pokoju w stosunkach międzypaństwowych.
· Second life - wirtualna tożsamość , która za kilka lat może się stać koniecznością jak posiadanie adresu e-mailowego i telefonu komórkowego. Chcielibyśmy, żeby wszyscy ludzie mieli swoje awatary - mówi Philip Rosedale, który stworzył w internecie trójwymiarowy świat Second Life
Myślimy o tym świecie jak o maszynie, która przenosi w czasie. Skala jest mniejsza. Wszystko dzieje się szybciej.. Wolność, która tu panuje, sprawia, że zachowujemy się inaczej. Nie ma barier: niezależnie od tego, skąd pochodzisz i ile masz pieniędzy, w Second Life możesz brać udział w wykładach Harvardu, wybudować wymarzony dom i wyglądać, jak chcesz. Ograniczać może cię tylko brak inteligencji i kreatywności. Jeśli ci ich nie brakuje, możesz szybciej niż w rzeczywistości uczyć się i wchodzić w relacje z innymi ludźmi. To prototyp prawdziwych sytuacji - jeśli tu możesz coś zrealizować, to znaczy, że możesz też spróbować w rzeczywistości
· Socjotechniki - ogół metod, środków i działań praktycznych zmierzających do wywołania pożądanych przemian w postawach lub zachowaniach społecznych, np. oddziaływanie (pozytywne lub negatywne) nauczyciela na uczniów, wpływ na jednostkowe lub społeczne zachowania konsumpcyjne.
Działania socjotechniki stanowią też jeden ze środków walki o , rozwiązywania konfliktów społecznych, komunikacji społecznej itp.
Podstawowe metody socjotechniczne to np. perswazja, , intensyfikacja lęku. Klasycznym dziełem dotyczącym zastosowania socjotechniki w sprawowaniu władzy jest dzieło Książę. W praktyce oddziaływania socjotechniczne kierowane są zarówno na (strach, współczucie, miłość), jak i na intelekt (prezentacja danych statystycznych, powoływanie się na badania i autorytety naukowe).
o Prowokacja - Słyszymy nieustannie o jakiejś prowokacji - udanej lub nieudanej - i przestajemy się zastanawiać, co właściwie ona znaczy, do czego prowadzi, tak jakby była jakąś normalną metodą postępowania w stosunkach międzyludzkich ułatwiającą osiągnięcie takich a nie innych celów. Ach, to była tylko prowokacja - mówimy, i to stwierdzenie nie budzi niepokoju, zwłaszcza niepokoju moralnego. Może dlatego, że prowokacje bywają rozmaite, a nasz wiek, który się w nich lubuje, zna takie, które budzą tylko uśmiech. Zna jednak i inne, których sprawcom nie chciałoby się ręki podać. Co więc jest w prowokacji, na czym ona polega?
o Manipulacja - kształtowanie poglądów, postaw, zachowań lub emocji bez ich wiedzy i woli człowieka. W politologii – metoda zakamuflowanego oddziaływania na świadomość i zachowania jednostek i dla realizacji określonych przez nadawcę . Manipulator posługuje się np. danymi statystycznymi, informacjami, faktami, aby ukryć przed odbiorcą rzeczywiste cele.
o Uwodzenie
o Intrygowanie - (fr. intrigue z łc. intricare ‘zakłopotać’) 1. podstępne, zaplanowane i skomplikowane działanie mające na celu doprowadzenie do zamierzonego celu. 2. lit. wątek prowadzący do zaskakującego rozwiązania, z nagłą zmianą biegu akcji; intrygant (fr. intrigant) osoba planująca i przeprowadzająca intrygę (1).
· Podglądactwo- wszechobecny monitoring –kontrola czy bezpieczeństwo
· Celebryci
o "Celebrities to nie tylko barwne i chętnie przeto oglądane obrazki; ich barwne a na widoku publicznym odgrywane perypetie życiowe mogą też posłużyć, jak znakomicie posłużyły Autorowi, za okno, przez które da się spenetrować mechanizmy polityczne, społeczne i kulturowe, jakie bez jego pomocy pozostałyby niewidzialne." pisze w Przedmowie prof. Zygmunta Baumana.
o Szkolne celebritis -Bądź pewny siebie, dbaj o wygląd, bywaj na imprezach, sam je organizuj, wciągnij w grę rodziców i zrób z nich sojuszników - to kilka przykazań z dekalogu szkolnej gwiazdy. Zmory polskich szkół.
· Kryzys tożsamości
o Sekty
o Narkotyki
o Subkultury
· Legendy pokoleniowe
Cechy identyfikacyjne, czyli zestaw czynników subiektywnie charakteryzujących zbiorowości
czy grupy pokoleniowe - są to cechy przyjmowane jako „swoje” w odróżnieniu od „obcych” cech innych zbiorowości i grup pokoleniowych. To cechy „umiejscawiające w czasie” kolejne wcielenia kultury młodzieżowej, odpowiedzialne za kształtowanie poczucia pokoleniowej więzi. Do cech tych zaliczamy:
· uznawane wartości,
· normy, wzory, wzorce,
· zestawy znaków i symboli, które w zależności od sytuacji społecznej mogą – wszystkie razem lub tylko niektóre z nich – być odpowiedzialne za opinie, postawy i podejmowane działania. Cechy te dalej tworzą bardziej złożone struktury, odpowiedzialne za zróżnicowania takich sfer aktywności jednostek, jak:
o praca,
o czas wolny,
o uczestnictwo w kulturze,
o relacje między bliskimi generacjami i moda.
· Cechy identyfikacyjne młodzieży danego miejsca i czasu mogą być zarówno cechami identyfikacyjnymi pokolenia, jak i podobnymi cechami bliskich generacji, zarówno szerszej pokoleniowej zbiorowości, jak i grupy pokoleniowej.
· Cechy te manifestują się w stylu życia, pojmowanym w kategoriach wyboru sposobówcodziennego postępowania spośród repertuaru zachowań możliwych w danym miejscu i czasie.
· Feminizm - z łacińskiego ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]