Czarostwo Belladonny - Bogini i Bóg, = Magia i czayr=
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
BOGINI I BÓG
Jak dzień jest jasny, a noc jest ciemna,
Jak złote słońce, a miesiąc srebrny,
Jak ogień gorący, a woda zimna,
Jak lato ciepłe, a zima chłodna,
Jak mężczyzna i kobieta,
Tacy są oni - sobie przeciwni,
Lecz nierozłączni;
Taki Bóg jest i Bogini.
Energie Bogini i Boga przenikają się wzajemnie, uzupełniają i dopełniają. Boginię odczuwam w zroszonej deszczem żyznej glebie, w której kiełkuje ziarenko ogrzewane promieniami słońca (energia Boga). Boga czuję idąc skalistym górskim stokiem, zaś Bogini objawia mi się chmurą, dającą cień na skąpanej w żarze słonecznym skale. Kiedy nadchodzi zmierzch uśmiecham się do tarczy Księżyca, który jest przejawem Bogini otoczona lasem pełnym odgłosów dzikich zwierząt - włości Pana Łowów - Prastarego Boga Leśnej Głuszy. Odczuwam energie leśnych duszków, moce żywiołów. Uczę się patrzeć, czuć i dostrzegać. Nie tylko danymi zmysłami ale całą sobą, całym swoim jestestwem. Jestem dzieckiem Bogini i Boga, dzieckiem mocy.
Krąg życia, cykl. Młody, soczyście zielony listek rosnąc śpiewa swą pieśń radości, dojrzałe jabłko zrywa się z gałęzi i ociężale upada na miękką pożółkłą w słońcu trawę, nawlekam na palce babie lato, wdycham zapach butwiejących liści i trzęsę się w podmuchach lodowatego wiatru a śnieg skrzypi pod nogami. To, co umiera odrodzi się.
Adonis - bóg płodności i urodzaju, w jego urodzie zakochała się Afrodyta; 7 sierpnia. Od imienia tego boga powstało słowo adonis oznaczające pięknego, czarującego, urodziwego młodzieńca.
Aegir - skandynawski bóg morza, wybrzeża i oceanów; jedno z trzech morskich bóstw (obok Njorda i Mimir); syn Mistarblindiego. Łączył w swojej osobie dobro i zło jakie reprezentuje morze. Sztorm był oznaką jego gniewu - skaldowie mawiali że okręt, który uległ rozbiciu wpłynął w szeroką paszczę Aegira. Aegir nosił koronę z wodorostów i alg, zaś jego dworzanami były syreny i wodniki. Żoną Aegira była Ran z którą miał dziewięć córek, które były falami. Mieszkali w podmorskim dworzyszczu w pobliżu wyspy Hlesey. Od czasu gdy Thor przyniósł mu wystarczająco duży kocioł :-) warzył piwo dla wszystkich bogów. Każdej zimy do siedziby Aegira ściągali bogowie, aby tam napić się wraz z nim piwa. Znany był ze swej gościnności. Na jego dworze nie ogień, lecz złoto rozrzucone po posadzkach korytarzy dawało światło. Dlatego też złoto nazywano ogniem Aegira. Puchary na jego dworze były zawsze pełne, gdyż po wypiciu ich zawartości uzupełniały się w magiczny sposób. Władca mórz miał na swym dworze dwóch służących, Fimafenga i Eldira. Żeglarze obawiali się Aegira. Często mawiali, iż wynurza się on z głębin, by zatapiać statki. Dniem mu poświęconym jest 3 marca.
Aesir - jeden z czołowych bogów w mitologii nordyckiej, żył w Asgardzie. Wyznawcy Ásatrú (religia wciąż żywa w Islandii) mają wielu bogów, którzy dzielą się na trzy rody i pierwszym z nich jest klan Aesir - w skład którego wchodzą bogowie reprezentujący porządek, rzemiosło i rządzenie.
Ailill - (mitologia Celtów) mityczny król władający Connachtem w Irlandii, małżonek królowej Medb; występuje w Táin'ie.
Amon - tebańskie bóstwo wiatru i władca powietrza, mąż Mut, ojciec Chonsu; utożsamiony z Re, był królem bogów i władcą całego Egiptu; jego imię oznacza ukryty, niewidoczny, dlatego też wizerunek Amona nigdy nie pojawił się wśród hieroglifów; przedstawiano go jako człowieka o niebieskiej skórze w koronie składającej się z dwóch piór, oznaczających dwa królestwa: Dolnego i Górnego Egiptu, w rękach trzyma bicz i znak życia anch; wyobrażano go też z głową barana; świętymi zwierzętami Amona były: baran i gęsi. Jego znaczenie rosło od XI dynastii, gdy Teby stały się stolicą Egiptu. Utrzymał wysoką pozycję przez ponad 200 lat. Amon często określany był jako dusza Szu. Tworzył on ze swoim żeńskim odpowiednikiem jedną z par ogdoady hermopolitańskiej. W okresie rozwoju Teb, jako Amon-Re - król bogów - tworzył triadę z Mut i Chonsu.
Andros - boskie uosobienie męskości; 30 listopada.
Anubis - egipski bóg, strażnik Izydy; pomaga w ochronie domu; Anubis jest bogiem zmarłych, opiekunem grobów i patronem mumifikatorów; przedstawiano go jako człowieka z głową szakala lub jako szakala.
Apis - bóstwo memfickie, wcielenie boga Ptaha, wyobrażane w postaci świętego byka, niosącego tarczę słoneczną między rogami.
Apollo - grecki bóg Słońca, śmierci i inspiracji; syn Zeusa i Latony, brat Artemidy, urodził się na wyspie Dellos pod drzewem palmowym. Najpiękniejszy z bogów: wysoki, smukły, jasnowłosy, posiadał dar wiecznej młodości i oczy, które spoglądały daleko w głąb czasu i przestrzeni. Bóg wyroczni, wróżb i słońca, był patronem śpiewaków, wieszczów, poetów, sam wspaniale grał na cytrze i był doskonałym łucznikiem. Jego pierwszą miłością była Dafne, która go głęboko nienawidziła za sprawą strzały nienawiści bożka Erosa. Był zwierzchnikiem dziewięciu muz. W sztuce przedstawiało się go jako ideał młodości, bez brody, z bujnymi, kręconymi włosami opadającymi na ramiona, zazwyczaj nagi, z kołczanem pełnym strzał i łukiem w ręce. Dni mu poświęcone to: 25 maja i 25 września.
Apsu - babiloński ojciec, małżonek Tiamat.
Aranya Sashti - indyjski bóg lasów; 12 maja.
Ares - syn Zeusa i Hery, brat Hefajstosa. W dzieciństwie nie przejawiał żadnych zdolności, więc oddano go na wychowanie jednemu z tytanów, który sam niczego wielkiego (poza ćwiczeniami fizycznymi) młodego Aresa nie nauczył. Wpoił też mu przekonanie, że najlepszym zajęciem jest wojna. Uzbrojony po zęby Ares po jakimś czasie zszedł na ziemię, gdzie nauczył ludzi bezinteresownego bohaterstwa i okrucieństwa. Jeździł rydwanem do którego konie zaprzęgały bóstwa Bojaźń i Strach (Phobos i Deimos), a Niezgoda i Mord trzymały lejce. Atena nie przepadała za nim i za każdym razem starała się mu dokuczyć. Również Zeus zwał swego własnego syna najnieznośniejszym z bogów. Grecy nie wystawiali mu świątyń. W sztuce przedstawiano go jako młodego, silnego mężczyznę, w zbroi lub nagiego. Jego dniem jest 21 marca.
Artur - na pół mityczny, na pół historyczny wódz celtycki z V w., uważany za króla, rezydujący wraz z rycerzami okrągłego stołu na zamku Camelot. Postać z legend walijskich.
Aton - tarcza słoneczna z promieniami zakończonymi dłońmi, przejaw boga Re; głównym ośrodkiem jego kultu było miasto Achetaton (Tall al - Amarina).
Attis - frygijski bóg wiosny i roślinności, symbol odradzającej się na wiosnę przyrody; poświęcony jest mu 22 marca oraz cały grudzień.
Atum - bóstwo słoneczne, zachodzące słońce, stwórca świata, bogów i ludzi; wyłonił się z wód otaczających świat. Gdy jego dzieci , Szu i Tefnut, wyruszyły, by obejrzeć otaczające wody i zaginęły w otchłani, zrozpaczony Atum wysłał na poszukiwania posłańca, który odnalazł dzieci i odprowadził przed oblicze ojca. Ten z radości popłakał się, a z jego łez narodzili się ludzie. Często Atuma utożsamiano z bogiem Re; przedstawiano go w postaci ludzkiej, z podwójną koroną Dolnego i Górnego Egiptu na głowie. Niekiedy Atum dzierży krzyż ANCH, symbol życia wiecznego.
Baal - fenickie bóstwo słoneczne; kannanejski bóg przyrody, burzy, deszczu i urodzaju; jego dniem jest 28 października.
Bachus - bóg wina i wszelkiej uciechy; łacińska forma imienia Bakchosa (Dionizosa); 11 listopada jest dniem mu poświęconym.
Baldr - nordycki syn boga, który został złożony w ofierze swojemu ojcu, Odynowi (ojcu bogów, odpowiednikowi Zeusa lub Jowisza); następnie powrócił do królestwa swojej matki Hel , żeby narodzić się powtórnie po "zmierzchu bogów"(ragnarok). Wraz z końcem świata zginą starzy, gwałtowni bogowie, a wówczas on ma panować nad nowym światem.
Balder - (mitologia skandynawska) syn Odina i Frey, mąż Nanna. Najlepszy, najmądrzejszy i najbardziej kochany przez ludzi bóg. Zabity, za namową Lokiego, przez ślepego boga Hodura gałązką jemioły wystrzeloną z łuku.
Balomain - kalijski pół-bóg; 23 grudnia.
Balor - jednooki bóg, należący do starszej generacji bóstw w mitologii iryjskiej, zwanych Fomóraig. Spojrzenie jego jedynego oka zdolne było zniszczyć wszystko, a do podniesienia powieki potrzeba było siły czworga ludzi.
Bailli Binnbérlaig - (mitologia Celtycka) czyli Bajle Słodyczą-Słynący. Postać z mitologii iryjskiej, główny bohater Scél Baili Binnbérlaig (Opowieść o Bajlem Słodyczą-Słynącym).
Belenos - bóg galijski, w czasach rzymskich identyfikowany z Apollinem. Święto Beltaine, obchodzone w Irlandii w wigilię 1 maja, połączone z zapalaniem ogni, wiązało się z jego kultem.
Beli - bóg z mitologii iryjskiej, zapewne identyczny z galijskim Belenosem.
Berserker - w mitologii skandynawskiej wojownik, który w bitewnej furii przemienia się w wilka lub niedźwiedzia; z pianą na pysku naciera on na nieprzyjaciół zdając się być odpornym na ciosy miecza i ogień.
Betoro-Bromo - indonezyjski bóg ognia; 16 stycznia.
Blajini - rumuńscy bogowie-strumienie zarówno wody, jak i podziemnego świata; 7 kwietnia.
Bor - (mitologia skandynawska) syn Buri, ożeniony z Bestlą. Ojciec Odina, Vili, i Ve.
Bóg Letniego Słońca - czczony 27 czerwca przez Indian Ameryki Północnej, plemię Plains.
Bragi - (mitologia skandynawska) bóg poezji i krasomówstwa. Zaślubiony bogini Idunie zamieszkującej świat podziemny.
Bran - syn Febala, bohater irlandzkiej mitycznej opowieści podróżniczej Immram Brain Mac Febail co Tir inna m-Béo.
Bregon - mityczny król Celtów hiszpańskich. Według legendarnej Leabhar Gabala (Księgi Najazdów), jego synowie najechali Irlandię i zwyciężyli Tuatha Dé Danann, dając początek generacji Celtów Goidelów zamieszkujących do dziś tę wyspę.
Bres - bóg starszej generacji w mitologii iryjskiej, Fomóraig, przez pewien czas króluje bogom młodszej generacji Tuatha Dé Dannan.
Brian - jeden z trzech, obok Iuchaira i Iucharbaira, synów bogini Danú, naczelnego bóstwa młodszej generacji bogów w mitologii iryjskiej. Wszyscy trzej byli uważani za bogów wiedzy i mądrości.
Brono - (mitologia skandynawska) syn Baldera. Był bogiem światła dziennego.
Buri - (mitologia skandynawska) pierwszy bóg stworzony przez Audhumlę z bryły lodu. Był ojcem Bora.
Cathbad - druid, mędrzec i nauczyciel, według iryjskich eposów Táin'a oraz Leabhar na hUidhre (Księga Burej Krowy).
Ceadda - bóg zdrojowych i świętych źródeł; 2 marca.
Cernunnos - celtycki rogaty bóg, bóstwo natury, ojciec i małżonek.
Chango - bóg piorunów sudańskiego plemienia Joruba; 4 grudnia.
Chepre - prabóg i stwórca bóstw, jedna z personifikacji Atuma; wyobrażany w postaci węża lub skarabeusza a także człowieka ze skarabeuszem na głowie; był również bogiem słońca.
Chnum - bóg, stwórca życia, kształtujący istoty ludzkie na swym kole garncarskim; opiekun wylewów Nilu, przedstawiany jako baran lub mężczyzna z głową barana.
Chonsu - bóg księżyca, w Tebach uważany za syna Amona i Mut; często przedstawiany jako mężczyzna z głową sokoła lub ibisa i wizerunkiem księżyca na głowie.
Connan - mityczny władca starszej generacji bogów w mitologii iryjskiej, który rządził wyspą Tor Inis ze szczytu szklanej wieży.
Connu - król i druid z legendy iryjskiej, który potrafił sprowadzić śnieg podczas lata.
Consus - rzymski bóg spichrza; 27 sierpnia.
Creidne - boski kowal z mitu iryjskiego, który sporządził srebrną rękę dla boga Nuady.
Crimthann Cass - mityczny władca królestwa Connacht w Irlandii z opowieści Echtrae Loegairi (Przygoda Loegaira).
Crimthann Nia Nair - mityczny król iryjski, który został podstępnie otruty.
Cromm Cruaich - czyli Głowa Grobowca lub Głowa Skrwawiona, bóg iryjski, któremu w Samhain w miejscu zwanym Mag Slecht, składano ofiarę z wszystkiego co pierworodne.
Cuchúlainn - syn Sualtama, mityczny bohater z eposu iryjskiego Táin Bó Cuailnge.
Dadźbóg (Dażbog, Dabog) - bóg z mitologii słowiańskiej uznawany za tarczę słoneczną, bóg ognia domowego, ognia ofiarnego, dający bogactwo.
Dagda - czyli Dobry Bóg lub Dobra Ręka, zwany tez Cera (stwórca), Ruaidh Rofhessa (Czerwonowłosy Doskonałej Wiedzy) lub Eochaid Ollathair (Ojciec Wszystkich). Czołowe bóstwo iryjskiej generacji bogów Tuatha Dé Dannan, obdarzony wielką silą i żarłocznością, zdolny zabijać i wskrzeszać tych, których zabił. Bóg obfitości, posiadacz tajemnej wiedzy doskonałej, patron rolnictwa.
Dalán - druid, który pojawia się w iryjskiej legendzie Tochmarc Étaine, by przy pomocy magicznych pałeczek odkryć kryjówkę bogini Étain.
Dallan Forgaill - mędrzec (fili), który - według legendy - miał nauczać codziennie stu pięćdziesięciu uczniów.
Dathi - mityczny król iryjski, który zginął rażony piorunem i pochowany został w Cruachan.
Dian Cécht - boski lekarz z legendy iryjskiej, który miał przyprawić bogu Nuadzie srebrną rękę na miejsce utraconej w bitwie.
Dionizos - jedno z wielu imion towarzysza/ojca/syna Wielkiej Bogini; jest bardzo dobrze znany jako bóg wina i pijaństwa; jedno z wcieleń rogatego boga, który uchodzi za władcę zwierząt ( u Greków - Pan, w tradycji celtyckiej - Cernunnos); wyobrażany z porożem jelenia lub byka na głowie, bóg płodności i siły; syn Zeusa i Semele, córki króla Kadmosa. Wychowany był przez Nimfy rzeczne i jako pierwszy z bogów osiedlił się na ziemi. Dobry i łagodny bóg, dobroczynny duch wina i wszystkiego, co żyje. Czczono go najczęściej w czasie zimowego przesilenia i na jego cześć urządzano obrzędy. W Atenach odbywały się pod jego wezwaniem cztery święta: Małe Dionizje, Lenaje, Antesterie i Wielkie Dionizje. Najpierw przedstawiano go w sztuce jako brodacza, później jako nagiego młodzieńca, w wieńcu z bluszczu lub winorośli, z kiścią winogron lub pucharem w ręku.; 3 stycznia, 19 marca, 9 lipca, 2 września, 5 października, 18 października oraz cały grudzień.
Diev - łotewski bóg, personifikacja nieba; 18 grudnia.
Dikaiosune - staropogański bóg patron sprawiedliwości; 12 lipca.
Diramaida - mityczny król iryjski, który podczas bitwy pod Culdremne korzystał z pomocy magicznej druidów.
Domhnach Chrom Duph - irlandzki bóg ofiarny; 28 lipca.
Donn-Bó - mityczny poeta, bohater opowieści epickiej Bitwa pod Allen, któremu przyprawiono odciętą głowę, przywracając go do życia.
Dubthach - syn Lugaire, naczelny fíli Irlandii z legendy o Św.Patryku.
Einherjowie - germańskie duchy poległych wojowników chroniących bogów; 11 listopada.
Ekeko - bóg dostatku Indian Aymara; 24 stycznia.
Elatha - bóg ze starszej generacji bogów w mitologii iryjskiej, Fomóraig, ojciec Bresa i Ogmy, zapewne bóstwo wiedzy.
Enneada - grupa dziewięciu bogów; Enneady czczono w wielu ważnych ośrodkach religijnych Egiptu np. w Heliopolis; w skład Enneady heliopolitańskiej wchodzili następujący bogowie: Atum, Szu, Tefnut, Geb, Nut, Ozyrys, Izyda, Set, Neftyda. Eochaid - mityczny król iryjskiej Tary, jeden z mężów bogini Étain, według mitu Tochmarc Étaine (Zaloty do Étain).
Eros - grecki bóg namiętności i zmysłowej miłości, bóstwo bardzo stare i potężne.
Farbanti - (mitologia skandynawska) gigant niosący śmierć ponad wodami swiata podziemnego; ojciec Lokiego.
Faun - rzymskie bóstwo lasów górskich; opiekun pasterzy; utożsamiany z greckim Panem; poświęcony jest mu cały...