Cymatics - nauka przyszłości, ▼ Cymatics (obraz dzwieku) ▼
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Cymatics - nauka przyszłości?
Czy istnieje związek pomiędzy dźwiękiem, wibracjami i rzeczywistym światem fizycznym? Czy dźwięk i wibracje mają potencjał do tworzenia?
W tym artykule zobaczymy co różni badaczy tej dziedziny, której nadano nazwę Cymatics.
W 1787 roku, prawnik, muzyk i fizyk Ernst Chladni opublikowane Entdeckungen über die Theorie des Klangesor Discoveries Concerning the Theory of Music. W tym i innych pionierskich pracach, Chladni, który urodził się w 1756 roku, tym samym roku, co Mozart, a zmarł w 1829 w tym samym roku, co Beethoven, to on ustanowił podwaliny dla tej dyscypliny w fizyce, którą zaczęto nazywać akustyką, nauką o dźwięku. Wśród sukcesów Chladni było znalezienie sposobu, aby uwidocznić co fale dźwiękowe generują. Z pomocą smyczka skrzypiec, którym wzbudzał drgania prostopadle do krawędzi płaskich płyt pokrytych piaskiem, wygenerował te wzory i kształty, które dziś znane są pod określeniem figur Chladni. (są na rysunku z lewej strony).
Jakie jest znaczenie tego odkrycia? Chladni wykazał raz na zawsze, że dźwięk faktycznie wpływa na materię fizyczną oraz że jakoś tworząc geometryczne wzory.
Figury Chladni.
To, co widzimy na ilustracji powyżej to przede wszystkim dwie rzeczy: obszary, które są i nie są wibracjami. Gdy płyta z elastycznego materiału drga, nie tylko płyta oscyluje w całości, ale także jej części. Granice między tymi częściami wibrującymi, które są specyficzne dla każdego konkretnego przypadku, nazywane są węzłami linii i nie wibrują. Pozostałe części są stale w oscylacji.
Jeśli następnie umieścić piasek na tej płycie wibracyjnej, piasek (czarne linie na ilustracji) zbiera się na nie wibrujących liniach węzłów. Oscylujące części lub obszary Malthus’a są puste (bez piasku).
Według Jenny, co w przybliżeniu jest prawdziwe dla cieczy, to znaczy, woda znajduje się na częściach drgających, a nie ma jej na liniach węzłowych.
Figury Lissajous.
W 1815 roku amerykański matematyk Nathaniel Bowditch zaczął studiować wzory utworzone przez przecięcie dwóch sinusoidalnych krzywych których osie są prostopadłe do siebie, czasami nazywane krzywymi Bowditch’a ale częściej figurami Lissajous. (Patrz Rys. poniżej) to nazwa od francuskiego matematyka Jules-Antoine Lissajous, który, niezależnie od Bowditch, zbadano je w 1857/58. Zarówno do wniosku, że warunkiem do tych wzorów wynikać, że częstotliwości lub drgania na sekundę, z obu krzywych muszą być w prostych stosunkach do siebie których skład wchodzą liczby całkowite, sprawdzając, 1:1, 1:2, 1:3.
W istocie, można wytwarzać nawet figury Lissajous częstotliwości nie ma doskonałej całego stosunku liczby do siebie. Jeśli różnica jest nieznaczna, zjawisko to, przesuwa się, i nakłada, tak że projekty zmieniają swój wygląd. To tworzy różnice w kształtach tych wzorów jest różnica fazy lub kąta pomiędzy fazami obu krzywych jest nie wielka. Innymi słowy, w ten sposób ich rytmy i okresy nakładają się na siebie. Jeśli, patrząc na to z drugiej strony, krzywe mają różne częstotliwości i są przesunięte w fazie między sobą, to tworzą bardzo skomplikowane pajęczyny z których powstają różne wzory. Te figury Lissajous to są wszystko wizualizacje przykładów fal stojących, które spotykają się ze sobą pod kątem prostym.
Figury Lissajous.
Są one wynikiem dwóch sinusoidalnych krzywych które spotykają sie pod kątem prostym.
Jak można rozważać połączenia pomiędzy tymi figurami i innymi obszarami - dziedzinami wiedzy, zacząłem myśleć o koncepcji, która istnieje w wielu społeczeństwach na świecie i ich mitologiach, które opisują świat jako Sieci.
Na przykład, wielu ludzi Mezoameryki Uważają różnych części wszechświata jako produkty przędzenia i tkania: "Poczęcie i narodziny były uważane/ ... / i kojarzone z aktami przędzenie i tkanie, przez wszystkie ludy Azteków i Majów, akty tworzenia i boginie płodności zostały opisane jako wielkie tkacze. "(1) liczba fal spotykających się z sobą wzajemnie prostopadle ma wygląd tkanego wzoru, i to jest właśnie przyczyna, że spotykają się one pod katem 90-stopni. To powoduje powstanie figur Lissajous.
Hans Jenny
Pod koniec 1967 roku, Hans Jenny, szwajcarski lekarz, artysta, naukowiec, opublikował książkę Cymatics dwujęzyczną „Kymatik -Wellen und Schwingungen mit ihrer Struktur und Dynamik/ Cymatics - The Structure and Dynamics of Waves and Vibrations”. (Załamania i drgania oraz ich struktury i dynamika / Cymatics - struktura i dynamika fal i drgań)
W tej książce Jenny, tak jak Chladni dwieście lat wcześniej, pokazał, co się dzieje, gdy ktoś stosuje różne materiały, takie jak piasek, zarodniki, opiłki żelaza, wody i substancje lepkie, i umieszcza je na drgających metalowych płytkach lub membranach gumowych. Wtedy pojawia się kształty i Wzorce-Ruchy, które różnią się różnią są od prawie idealnego uporządkowane i stacjonarne do takich, które są burzliwe i rozwijają się, są organicznone, i stale są w ruchu.
Jenny skorzystał z oscylatorów krystalicznych (kwarcowych) i. wynalazł własną nazwę na określenie zestawienia talerzy lub płyt metalowych oraz błon wibracyjnych jako tonoskop.
Był to ważny krok naprzód. Zaletą jest to, że kryształ w oscylatorach można zniechęcić co powoduje zmianę częstotliwości i amplitudy drgań, które dokładnie można dopasować do wymiarów przetworników. To dało teraz możliwości do badań i obserwacji jak zmienia się to w ciągły tok wydarzeń, w których zmiana dawała możliwość zmiany częstotliwości lub amplitudy lub zmiany ich obu.
Tonoscop został skonstruowany, aby głos ludzki uwidocznić bez urządzeń elektronicznych, a bezpośrednio w obraz. Dało to niesamowite możliwości zobaczenia fizycznego obrazu samogłosek, dźwięku lub śpiew ludzi wytwarzanego bezpośrednio. (Patrz poniżej) Nie tylko słychać melodię - można też ją zobaczyć!
Jenny nazywa ten nowy obszar badawczy Cymatics, Nazwa pochodzi od greckiego słowa Kyma, czyli fala. Cymatics można przetłumaczyć jako:. Studium tego, jak wibracje, w szerokim znaczeniu, generowanie drgań wpływa wzory, kształty i procesy które są w ciągłym ruchu
Kreatywne Wibracje.
Co Hans Jenny chciał znaleźć w swoich badaniach?
Na pierwszym miejscu, Jenny produkował zarówno dane otrzymane przez Chladni’ego i figury Lissajous w swoich eksperymentach. Więc odkrył, że jeśli wibruje płyta drganiami o określonej częstotliwości i amplitudzie - Wibracje - kształtują i tworzą wzorce ruchu, charakterystyczne wibracje pojawiły się w tym konkretnym materiale jak na talerzu.
Gdyby zmienił częstotliwość lub amplitudy drgań, rozwój i wzór zostały by zmienione. Stwierdził, że jeśli zwiększona zostanie częstotliwość, to złożoność wzorów wzrosła, liczba elementów stałych bez drgań jest większa. Jeśli na odwrót zwiększono amplitudę, ruchy stały się jeszcze bardziej gwałtowne i bardziej burzliwe, a można nawet stworzyć małe wybuchy, w których rzeczywisty materiał został wyrzucony w powietrze.
Wahania w kroplach wody uzyskane (przez Hansa Jenny)
Kolejne fazy rozwój w piasku we wzór (krok po kroku).
Wzorce wibracji piasku w funkcji wielkości użytej płyty.
Kształty, figury i wzorce ruchu, które pojawiły się okazały się przede wszystkim funkcją częstotliwości, amplitudy i nieodłącznie zależne od cechy różnych materiałów. Więc odkrył, że w pewnych warunkach mogą powstać kształty, które wciąż się zmieniają, pomimo że nie zmiano ani częstotliwości ani amplitudy drgań!
Wzorzec samogłoski w piasku.
Kiedy Jenny eksperymentował z różnego rodzaju płynami wyprodukował spiralne projekty fal i falo-podobne wzory w będące w ciągłym obiegu (obracające się). W swoich badaniach z zarodnikami roślin, znalazł ogromną różnorodność i złożoność, ale i tak nie było jedności w kształtach i zmian dynamicznych, które powstały. Z pomocą opiłków żelaza, rtęci, lepkich płynów, takich jak tworzywa substancjami i gazami, badał trójwymiarowe aspekty efektu wibracji.
W swoich badaniach z tonoscopem, Jenny zauważył, że gdy samogłoski starożytnych języków takich jak hebrajskiego i sanskrytu były wymawiane, piasek miał taką samą formę pisemnych symboli dla obu tych samogłosek używanych w tych językach, z drugiej strony podczas gdy nasze współczesne języki, nie generują takich sam wyników!
Jak to jest możliwe? Czy starożytni Hebrajczycy i Indianie (ludy w Indiach) o tym wiedzieli? Czy jest coś, uzasadnionego w nazywaniu i pojęciu tych języków jako "świętego języka", które oba te języki są czasami nazywane? Jakie cechy tych "świętych języków", wśród których jest też tybetański, egipski i chiński czy są to (czy posiadają )cechy numeryczne? Czy mają możliwości wpływania i przekształcania fizycznej rzeczywistości, tworzyć rzeczy swoją własną mocą, lub podjąć moc tworzenia konkretnego przykładu wzoru, poprzez recytację lub śpiewanie świętych tekstów, czy mogą uzdrowić człowieka, który przeszedł "Out of Tune" (Rozstrojenie umysłowe, nerwowe lub nawet fizyczne)?
Dźwięki w strukturze kropli wody w zależności od długości fali i stopniu gęstości
Ciekawe zjawisko pojawiło się, gdy wziął wibrującego płytkę z zawiniętymi brzegami, która utworzyła wannę pokrył dno płynem po włączeniu drgań, ciecz nie ulegała grawitacyjnym oddziaływaniom i nie uciekała z płyty wibracyjnej, ale zatrzymała się i utworzyła nowe kształty w przestrzeni ponad płytą, jak gdyby nic się nie stało i zawisła w powietrzu. Jeśli jednak oscylacje następnie zostały wyłączone, płyn zaczął uciekać, ale jeśli byłem naprawdę szybki i włączyłem wibracje ponownie, mogłem dostać ciecz z powrotem na to samo miejsce nad płytą. Według Jenny, to. Antygrawitacyjne oddziaływanie, jest to przykład efektu stworzonej przez drgania.
Uniwersalność?
W początkach badania zjawiska Cymatics, Hans Jenny mówi, co następuje: "W życiu, jak i nieożywionych części natury, wprawne oko napotyka szeroko dowody istnienia okresowych systemów. Systemy te zmuszają punkty do ciągłej transformacji z jednego zestawu (stanu). do przeciwnego zestawu (stanu)." Jenny mówi, że wszędzie widzimy przykłady wibracji, drgań, impulsów, ruchu falowego, ruchów wahadłowych, rytmiczne zmian kursów i kierunków zdarzeń, seryjnych sekwencji, i ich efektów i działania.
W całej książce Jenny podkreśla swoją koncepcję, że nie te zjawiska i procesy należy podjąć jedynie jako tematów do analizy i psychicznego teoretyzowania. Tylko starając się "wejść" w zjawisko poprzez badania empiryczne i systematyczne możemy tworzyć struktury mentalne umiejętnie rzucające światło na ostateczną rzeczywistości. Prosi, abyśmy się starali nie "mieszać się do tych zjawisk", ale raczej zwracać uwagę na to, i umożliwić im prowadzić nas do tego co jest nieodłączne i niezbędne. To oznacza, że nawet najczystsza filozoficzna teoria nie jest w stanie uchwycić najmniej prawdziwe istnienie i
obecność w rzeczywistość tych zjawisk w pełnej mierze.
Czy Hans Jenny zauważył to podobieństwo kształtów i wzorów, które widzimy wokół nas w rzeczywistości fizycznej z kształtami i wzorami, jakie generowane są w jego doświadczeniach. Jenny był przekonany, że ewolucja biologiczna była wynikiem wibracji, a ich charakter określa ostateczny rezultat. Spekulował, że każda komórka miała własną częstotliwość a grupa komórek z tą samą częstotliwością, stworzyła nową częstotliwość, która było w zgodzie z oryginałem (konglomeratem - grupą komórek), co z kolei może doprowadzić do wytworzenia się narządu tak, że stworzył nową częstotliwość w harmonii z grupą wymuszającą , poprzedzającą powstanie tej częstotliwości.
Jenny mówi, że kluczem do zrozumienia, w jaki sposób możemy uzdrowić ciało z pomocą tonów leży w naszej wiedzy na temat różnych częstotliwości wpływających, wpływają na to geny, komórki i różne struktury w organizmie. Dlatego też sugeruje, że poprzez badanie ludzkiego ucha i krtani, że będzie w stanie dojść do głębszego zrozumienia ostatecznej przyczyny drgań.
Trójca
W rozdziale zamakającym książkę Cymatics, Jenny podsumowuje te zjawiska w trzech częściach. Podstawowym i generatywnym zasilaniem są wibracje, które są w zgodzie z jej częstotliwością, podtrzymuje te zjawiska z dwóch biegunów. Na jednym biegunie mamy to w postaci, graficznego wzoru. Na drugim w postaci ruchu, dynamicznego.
Te trzy pola - wibracje i częstotliwość są jako pola podstawowe, a forma i ruch jako dwa bieguny - stanowią niepodzielną całość, Jenny mówi, choć jeden może dominować czasami.
Czy ta trójca za coś w nauce i który odpowiada za co? Tak, według Jana Beaulieu, amerykański radiesteta i terapeuta muzyką. W swojej książce Muzyka, a dźwięk w Sztuce gojenia, się ran rysuje porównanie własnej tej trzyczęściowej struktury, która pod wieloma względami przypomina podejście Jenny’ego, a wnioski naukowcy pracujący z cząsteczkami subatomowymi osiągnęli podobne rezultaty. "Istnieje podobieństwo między obrazami cymatics i zdjęciami cząstek kwantowych. W obu przypadkach to, co wydaje sie być stałym jest również fala. W obu przypadkach są tworzone i równocześnie zorganizowane na zasadzie impulsu (czytaj: zasada wibracji)... To wielka tajemnica z dźwiękiem:. brak solidności formularz, który pojawia się osad faktycznie stworzony przez podstawowej wibracji "w dążeniu do wyjaśnienia w tej jedności dualizmu pomiędzy falą i formą, fizyka opracował kwantową teorię pola, w którym pole kwantowe, albo w naszej terminologii, wibracja, jest rozumiana jako jedna z prawdziwych rzeczywistości, a cząstki lub obraz wzoru, to fala lub ruch, są tylko dwa polarne (przeciwstawne) przejawy jednej i tej samej rzeczywistości, SA to wibracje, mówi Beaulieu.
Na zakończenie chciałbym przytoczyć fragment poetyckiej kontemplacji Cathie E. Guzetta, gdzie badanie relacji między dźwiękiem i wynikające z różnych form życia, może prowadzić nas w przyszłości: "Formy płatków śniegu i twarze kwiatów mogą podjąć od ich kształtu, ponieważ nie reagują na jakiś dźwięk w przyrodzie. Podobnie, możliwe jest, że rośliny, kryształy i ludzie być może, w pewnym stopniu, w nich muzyka nabrała widzialnej formy.
Umysł ponad materią – Udowodnione – Robert Baird
Kryształy wody Odpowiedz:
Dr Masaru Emoto (The Hidden Message in Water – Wieści z wody) pokazuje kilka naprawdę fantastycznych interakcji podobnie jak Eksperymenty Tiller’a w formie kraty i interakcji między umysłem i innych energiami wokół nas.
Moje wysiłki aby fotografować kryształki lodu i prowadzone badania zaczęły posuwać się naprzód. Pewnego dnia naukowiec, który, pracował w projekcie powiedział coś zupełnie nie oczekiwanego Zobaczmy co się stanie, kiedy wystawimy wodę na działanie muzyki?.
I wiedziałem, że można w odniesieniu do drgań muzyka mieć wpływ na wodze. Ja słuchałem muzyki ogromnie to lubiłem i będąc jako dziecko, nawet miałem nadzieje zostać zawodowym muzykiem, a więc wszystko było za tym aby włączyć te badania do eksperymentu.
Na początku nie mieliśmy pojęcia, jakiej muzyki używać i w jakich warunkach chcielibyśmy przeprowadzić eksperyment. Ale po znacznym ilościach przeprowadzonych prób i błędów doszliśmy do wniosku, że najlepszym i prawdopodobnie najprostszy sposobem było umieścić butelkę wody na stole między dwoma głośnikami i wystawiać ją na działanie fal dźwiękowych, o głośności którą osoba może normalnie słuchać muzyki. Chcielibyśmy również użyć do tego tej samej wody, którą używaliśmy w poprzednich doświadczeniach.
Najpierw próbowaliśmy wodę destylowaną z drogerii.
Wyniki zdumiewały nas.
Beethoven – Pastoral Symphony, z jego odcieni jasnych i jasnych, spowodowało to, że kryształki lodu były piękne i dobrze uformowane.
Potem 40-ta Symphony Mozarta, w dźwięku tej muzyki, stworzone zostały kryształy, które były delikatne i eleganckie.
A kryształy tworzone wystawione na muzykę Chopina? Etiuda w tonacji E op. 10, nr 3, zaskoczyły nas swoim pięknem szczegółów.
Każda muzyka klasyczna, na której oddziaływanie wystawiono wodę spowodowało to powstanie sensownych kryształów o odmiennych cechach. W przeciwieństwie do tego, że woda wystawiona na gwałtowną muzykę zawierająca metale ciężkie spowodowało postanie kryształów rozdrobnionych i zniekształconych w najlepszym przypadku.
Czy słowa wpływają na wodę, też?
Ale nasze eksperymenty tu się zatrzymał. Kolejnym pomysłem było, co by się stało, gdybyśmy napisał słowa lub wyrażenia takie jak: Dziękuję na kartkach papieru, a papier owinę wokół butelki z wodą ze słowami od strony wody, to wydaje się być nie logiczne przecież woda nie umie czytać ani pisać, i nie może zrozumieć sensu tych słów i zmienić swoją formę odpowiednio. Ale wiedziałem, już z doświadczenia z muzyką, że dziwne rzeczy mogą się zdarzyć. Czuliśmy się, jakbyśmy byli odkrywcami określający w podróż przez niezmapowanej dżungli.
Wyniki eksperymentów nie zawiodły. Woda wystawiona na oddziaływanie napisu Dziękuję, tworzy piękne sześciokątne kryształy, ale woda wystawiona na słowo, Fooll (głupiec) wytworzone zostały kryształy podobne do tych które powstały z wody narażonej na muzykę heavy-metalową, były zniekształcone i fragmentaryczne.
Jakie prawa nauki lub inne czynniki zadziałały tutaj?
Jak to łączy się to z życiem i jaka ilość duszy lub energii Chi jest we wszystkich rzeczach. Czyżby starożytni, a nawet bardziej materialistyczne nastawieni współcześni ludzie, mogą stosować te energie, aby znaleźć wodę lub minerały?
Akty tworzenia:
Poniższy cytat znalazłem gdy przeglądałem portal Amazon.com i przeczytałem, ale zdaje się potwierdzać, i wiele innych rzeczy. Książka napisana przez byłego przewodniczącego Nauk Materiałowych w Stanford i myślę, że pasuje do tej pracy dr Don Robins oraz innych inteligentnych naukowców z którymi ten projekt dyskutowaliśmy.
Mind Over Matter — Proven! (Umysł ponad materią – Udowodniono!),
11 czerwca 2002
Recenzent: Dave Stein,
redaktor naukowy, Perspektywy Frontier
W przeciwieństwie do tego co jest w innych wielu książkach koncentruje się na nowej generacji fizyki, matematyki, biologii, psychologii lub medycyny, Świadomy Akt Kreacji łączy świetny model teoretyczny z kilkoma surowymi eksperymentami, zbadania wpływu ludzkiego zamiaru n a fizyczną rzeczywistości – w żywych, jak również jako nieożywionych systemach. To właśnie w tych demonstracjach przekonujących, że zasada "jak na górze, tak i na dole" ożywa. Jeszcze głębiej, książka stanowi, że powtórzenie eksperymentów w danych lokalizacjach, może znacznie zwiększyć moc lokalne położenie i odtworzyć rezultaty – w niektórych lokalizacjach i zachowanie ich warunków lub "wzmocnić" i zachować to oddziaływanie przez ponad rok! Ustalenia te nadają wiarygodność Temu, co mistycy znają jako "miejsca święte".
Postuluje że teoretyczny model stanowi punkt uruchamiania do interpretacji wyników eksperymentalnych. Jego głównym elementem jest osiem-wymiarowa przestrzeń podwójnie przekształcona przez dwie czterowymiarowe, transformaty Fouriera podprzestrzeni pokrewnych (sąsiednich). Jedna podprzestrzeń odpowiada naszemu codziennemu światu, podczas gdy druga jest podprzestrzenią wzajemną lub odwrotnie umieszczona jest przestrzeni "eterycznej" – w przybliżeniu analogiczny do przestrzeni–k wymiarowej, ale z dodatkowymi postulowanymi właściwościami, w tym nadświetlną "prędkości" (przypuszczalnie w odwrotnych jednostek) i wymienianych rolach energii elektrycznej i magnetyzmu. Model posiada nie lokalizowalność (nieoznaczoność), naukową zasadą która w przyszłości może okazać się podstawową. Podstawą są takie zjawiska jak parapsychologia i uzdrawiania odległość. Ponadto, autorzy zauważają podobieństwa między ich modelu i modeli proponowanych przez innych naukowców, niektóre bardzo wybitnych. Przyznane, model staje się bardziej spekulacyjne czasie gdy jego współpracownicy jeszcze stosują wyższe wymiary przestrzenne z emocji, umysłu i ducha.
Nawet wtedy jednak, pozostają zgodni z różnymi ezoterycznych naukami, a może jeszcze dostarczyć uprawniającej ten mechanizm przejaw woli (gdzie dwie podprzestrzenie, w pewien sposób wzajemnie symetryczne, wydają się odgrywać role asymetryczne) oraz w inny sposób łączenia nauki z duchem. Czytelnicy, którzy nie zgadzają się z postulowanym modelem będą jednak korzystać z genialnych spostrzeżeń autorów.
Mistycyzm na bok, postulowane idea "umysł nad materią" mechanizmy te obejmują możliwą rolę w zmienności energii atomowej i cząsteczkowej jako podstawowych stanów energii. Obserwowane warunki przestrzenne są omawiane w kontekście symetrii wymiarów. Dopełnieniem tego modelu są dyskusje wnikliwe nad elektromagnetyzmem rozszerzonego (które autorzy skojarzyć z Qi), wewnętrzne samoorganizujące techniki takie jak Qi Gong i Jogi, a nawet istnienie dwóch faz ciekłej wody. W rozdziałach 9 i 10, autorzy się futurystami jak i sugerują ewentualne skutki wzajemnego wpływu inżynierii kosmicznej w medycynie, farmakologii, komunikacji i produkcji.
Na stronie eksperymentalnej, autorzy dają przykład w dokładności i dyscypliny naukowej, choć szczegółowe omówienie protokołów, jak również kolejność tematów mogą mieć wpływ na czytelność książki. Łagodzącą jest genialne wprowadzenie do oceny teorii i wyjaśnienia kilku innych tematów, w tym samopodtrzymującej oscylacji, krystalografii i przestrzeń wzajemnych. W rzeczywistości książka jest mini kursem fizyki, który przedstawia różne zasady termodynamiki, elektromagnetyzmu, fizyki ciała stałego i mechanice kwantowej w sposób czytelny i zrozumiały. Również jest genialna dyskusja enzymów, koenzymów i łańcuchu transportu elektronów w jakim odnoszą się do eksperymentów.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]