Cwiczenia pmp egz,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1. Obywatelstwo
· Konwencje międzynarodowe w zakresie obywatelstwo dotyczą m.in. kolizji obywatelstw, bezpaństwowców
· Pierwszą konwencją dotyczącą zbiegu obywatelstw była konwencja Haska z 1930
· W zakresie obywatelstwa były przyjmowane także konwencje :
ü Konwencji o statusie bezpaństwowców z 28.9.1954 r. i
ü Konwencji o zmniejszaniu bezpaństwowości z 30.8.1961 r.
ü Konwencji o obywatelstwie kobiet zamężnych z 20.2.1957 r., której strony potwierdziły, że zawieranie lub rozwiązywanie związku małżeńskiego oraz zmiana obywatelstwa współmałżonka nie będzie automatycznie wpływać na obywatelstwo żony, a także zobowiązały się do wprowadzenia uproszczonych procedur naturalizacyjnych dla cudzoziemek będących żonami ich obywateli.
ü Europejska Konwencja o Obywatelstwie z 1997 z Rady Europy – z jednej strony regulacja kompleksowa ale niepowszechna. Ta jak i wiele innych potwierdziło zasadę że to państwa decydują kto jest obywatelem.
· Kazus Nottebohma – obywatel Niemiec. Przeniósł się do Gwatemali i tam nabył spory majątek. Po wybuchu II Wojny Światowej postarał się o obywatelstwo Lichtensteinu. W 1940 wrócił do Gwatemali na paszporcie Lichtensteinu. Po przystąpieniu Gwatemali do wojny skonfiskowała majątki Niemców w Gwatemali. Zwrócił się o opiekę dyplomatyczną do Lichtensteinu. Spór trafił do MRS. W 1955 MTRS wydał orzeczenie. Zgodnie z tym orzeczeniem Lichtenstein ma pełne prawo traktować Nottebohma jako swojego obywatela, Gwatemala nie musi bo obywatelstwo Nottebohma nie było efektywne (nie było oparte na rzeczywistej więzi)
2. Nabycie obywatelstwa polskiego
· Pierwotne – urodzenie się . Państwa przyjmują zasadę prawa krwi i prawa ziemi. Nawet powinny być dwie by zapobiegać bezpaństwowości. Jedna ma charakter główny druga uzupełniająca. Wg prawa krwi – oboje lub jedno z nich ma obywatelstwo polskie a drugie nie posiada a także w sytuacji gdy jeden jest obywatelem Polski a drugie obcego państwa. Rodzice różnych obywatelstw mogą zmienić w ciągu trzech miesięcy na obywatelstwo drugiego rodzica (na skutek takiej decyzji dziecko nie może pozostać bezpaństwowcem). Takie dziecko po ukończeniu 16 a nie później pół roku od 18 może zwrócić się o zmianę.
Jeśli dziecko urodzi się za granicą najlepiej jest zarejestrować takie dziecko w polskim konsulacie. Takie dzieci ze związków z cudzoziemcami mają zazwyczaj podwójne obywatelstwo, nie ma przymusu deklarowania jednego z nich , a nawet potrójne (rodzice mają prawo krwi a tam gdzie dziecko się urodzi jest prawo ziemi). Obywatel polski w myśl prawa polskiego nie może być równocześnie uznawany za obywatela innego państwa ale posiadać takowe może.
Prawo ziemi zadziała gdy
· Pochodne
Ø Naturalizacja - Cudzoziemiec może w sposób pochodny nabyć obywatelstwo polskie poprzez naturalizację, czyli nadanie obywatelstwa polskiego przez Prezydenta. Warunkiem jest zamieszkiwanie przez cudzoziemca co najmniej 5 lat w Polsce na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawa stałego pobytu i złożenie odpowiedniego wniosku. W uzasadnionych przypadkach Prezydent może nadać cudzoziemcowi na jego wniosek obywatelstwo bez konieczności spełnienia dodatkowych warunków. Wnioski do Prezydenta o nadanie obywatelstwa kieruje się za pośrednictwem właściwego wojewody (osoby zamieszkałe w Polsce) lub konsula RP (osoby zamieszkałe za granicą). Organy te przekazują wnioski wraz ze swoim stanowiskiem ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, który przekazuje je następnie do Kancelarii Prezydenta również z własnym stanowiskiem. Osoba taka powinna sięgnąć do ustawy o cudzoziemcach – tam są wymogi do dwóch pierwszych zezwoleń.
Ø Naturalizacja uproszczona - w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim z obywatelem polskim: cudzoziemiec musi wprawdzie zamieszkiwać w Polsce na podstawie jednego z trzech koniecznych do naturalizacji zezwoleń, ale okres zamieszkiwania może być krótszy niż 5 lat. Skorzystanie z tego trybu jest jednak możliwe dopiero po trzech latach małżeństwa. Szczególny tryb uzyskania polskiego obywatelstwa w drodze reintegracji jest przewidziany dla osób, które utraciły obywatelstwo polskie w związku lub na skutek zawarcia małżeństwa i małżeństwo to już nie istnieje. W przypadku uproszczonego trybu naturalizacji małżonka obywatela polskiego oraz reintegracji osoba starająca się o polskie obywatelstwo musi złożyć odpowiednie oświadczenie przez właściwym organem, który wydaje decyzję o przyjęciu takiego oświadczenia. Organami właściwymi do wydania takiej decyzji są: wojewoda – w stosunku do osób zamieszkałych w Polsce lub konsul RP- w stosunku do osób zamieszkałych za granicą. Osobna ustawa reguluje nabywanie obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji, jest to sposób dostępny wyłącznie dla osób pochodzenia polskiego z niektórych państw byłego ZSRR (Ustawa z 9.11.2000 r. o repatriacji, t.j. Dz.U. 2004, Nr 53, poz. 532 z późn. zm).
Ma szczególne znaczenie dla osób pochodzenia polskiego (Polonii) pozbawionych obywatelstwa polskiego.
Na ile pomaga małżeństwo z obywatelem polskim? Jest prościej o tyle że małżeństwo musi trwać 3 lata. Po 3 latach może wnosić o obywatelstwo. Termin do złożenia oświadczenia woli. 1, wynosi 6 miesięcy od dnia uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na osiedlenie się albo 3 lata i 6 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego z osobą posiadającą obywatelstwo polskie.
Ø Repatriacja - jest to dla osób pochodzenia polskiego z terytoriów byłego ZSRR. Konieczna jest decyzja konsula co do pochodzenia polskiego, co więcej muszą być warunki do osiedlenia się w Polsce, co oznacza że musi mieć w Polsce mieszkanie i środki do życia. Osoby te dostają polskie obywatelstwo z mocy prawa w momencie przekroczenia granicy. Wjeżdżają na podstawie specjalnej wizy otrzymanej za granicą. To MSWiA jest odpowiedzialne dzisiaj za repatriację, prowadzi rejestr w którym są zamieszczeni zarówno cudzoziemcy jak i gminy gotowe na przyjęcie repatriantów.
Ø Reintegracja - powrót do obywatelstwo polskiego , utracone na skutek zawarcia małżeństwa. Wniosek trzeba złożyć albo do wojewody albo do konsula.
3. Utrata obywatelstwa – tylko można się go zrzec za zgodą prezydenta.
Ćwiczenia, 31.05.2011r.
1. Status uchodźców
· Rasa
· Religia
· Narodowość
· Przynależność do określonej grupy społecznej
· Poglądy polityczne
Nie może lub nie chce korzystać z ochrony tego państwa z którego ucieka
2. Klauzule wyłączenia- takie sytuacje w których ochrona cudzoziemcowi nie należy się
· Zbrodniarze międzynarodowe (wojenne, przeciwko ludzkości i pokojowi
· Osoby podejrzewane o popełnienie poważnych zbrodni o charakterze niepolitycznym
· Osoby podejrzewane o działalność sprzeczną z założeniami ONZ – terroryści, osoby biorące udział w czystkach etnicznych
3. Ustawa z 2003r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP
· Definicja uchodźcy – bardzo podobna do genewskiej – nadaje się
· Grupa społeczna – np. kasty, homoseksualiści
· Organem odpowiedzialnym za nadanie statusu uchodźcy jest Szef Urzędu ds. Cudzoziemców !
· Odwołanie wnosi się do urzędu ds. uchodźców, jeśli to nie pomoże można wejść na drogę postępowania administracyjnego
· Wniosek należy składać w momencie przekraczania granicy i za pośrednictwem komendanta głównego straży granicznej.
· Złożenie wniosku oznacza możliwość zamieszkania w ośrodku dla uchodźców (nocleg, wyżywienie, opieka medyczna)
· Jeżeli ktoś dostał się do Polski nielegalnie trafiają do ośrodka strzeżonego dla uchodźców, a jeżeli zostali pochwyceni mogą trafić nawet do aresztu deportacyjnego
· Postępowanie trwa mniej więcej 6 miesięcy. Rocznie stara się o ten status zaledwie ok. 3-5%. Przede wszystkim starają się o ten status Białorusini, Czeczeni, wzrasta liczba Gruzinów,
· Dawniej ponad 90% było narodowości Czeczeńskiej
· Gdy ktoś nie dostaje pozwolenie, decyzja jest negatywna:
Ø Ochrona uzupełniająca – gdy powrót do kraju pochodzenia może narazić go na poważne krzywdy przez orzeczenie kary śmierci lub wykonanie egzekucji, tortury, nieludzkie lub poniżające traktowanie; od 2008r.
Ø Zgoda na pobyt tolerowany – wydanie jej do kraju pochodzenia wiązałoby się z naruszeniem jej podstawowych praw człowieka; np. rozdzielanie rodzin, dzieci od rodziców itp. Lub gdy jest chory a przerwanie leczenia z pewnością by go uśmierciło.
Ø Azyl - można go przyznać jeśli jest to niezbędne dla zapewnienia mu ochrony i przemawia za tym ważny interes RP (gdy ktoś współpracuje z polskim rządem, służbami specjalnymi czy wojskiem, a to nie podoba się to jego państwu np. służby specjalne). Azylu udziela Szefa Urzędu ds. Cudzoziemców za zgodą Ministra Spraw Zagranicznych. W prawie międzynarodowy nie ma konwencji o azylu. Niewiążącym dokumentem jest rezolucja Zgromadzenia ONZ z 1967r. , ale nie jest ona wiążąca. Państwa Ameryki Łacińskiej przyjmują regionalne umowy o azylu. W prawie polskim i międzynarodowym azyl to nie to samo co statut uchodźcy. Azyl chroni przed ekstradycją w przeciwieństwie do statusu ochrony.
ü Azyl terytorialny
ü Azyl dyplomatyczny – funkcjonariusze państwa przyjmującego nie mogą wejść do pomieszczeń misji dyplomatycznej bez zgody szefa misji. Powinno się go udzielać w sytuacjach: realnego zagrożenia życia i zdrowia.
Ø Ochrona czasowa – na czas masowego uchodźctwa w wypadku konfliktu zbrojnego,
· Przy decyzji odmawiającej należy z urzędu rozpatrzyć możliwość udzielenia ochrony uzupełniającej lub pobytu tolerowanego
· Złożyć wniosek o status uchodźcy można tylko w jednym państwie. Normalnie cofa się do państwa pierwszego wniosku, (wyjątek gdy chodzi o rodzinę)
· Uchodźcami zajmuje się Wysoki Komisarz ONZ do spraw uchodźców (UNHCR)
4. Ekstradycja – jest to wydanie osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub sprawy przestępstwa państwu ,któremu przysługuje jurysdykcja wobec tej osoby albo w celu odbycia kary albo w celu osądzenia tej osoby. Państwo może żądać ekstradycji dla swojego obywatela, gdy na jego terytorium popełniono przestępstwo lub gdy na jego terytorium wystąpiły skutki tego przestępstwa. Na kontynencie europejskim jest regulowany przez europejską konwencję o ekstradycji przyjęta w 1957r. przez Radę Europy. Dzisiaj stronami są wszystkie państwa członkowskie Europy oraz Izrael i RPA. Państwa UE przyjęły instytucję Europejskiego Nakazu Aresztowania, który zastąpił klasyczną ekstradycję.
Zasady:
· Zasada podwójnej karalności – czyn musi być przestępstwem w obu państwach
· Zasada ne bis In idem – zakaz karania dwa razy za to samo
· Zasada specjalności (ograniczenia ścigania) – państwo jest związane wnioskiem ekstradycyjnym i może skarać jedynie za przestępstwa z wniosku , chyba że państwo które wydało zgodę się na to zgodzi.
· Zasada prawa azylu – jeżeli państwo nie ma kary śmierci w swoim systemie prawnym to nie można wydać chyba że zostanie zapewnione że w danym przypadku nie zostanie ona wykonana.
· Zasada nie wydawania własnych obywateli – jeśli państwo ma wewnątrzkrajowy zakaz wydawania własnych obywateli inne państwa to respektują np. Polska. Wyjątki dotyczą ENA
Muszą to być przestępstwa zagrożone karą co najmniej rokiem pozbawienia wolności, nie wydaję się natomiast za przestępstwa polityczne, chyba że chodzi o zamach na głowę państwa lub członka jego rodziny. Taki zapis to klauzula zamachowa. W Polsce decyzje wydaje Sąd Okręgowy za zgodą Ministra Sprawiedliwości. Nie ma czegoś takiego jak powszechny obowiązek ekstradycji, jest to kwestia zgody państwa które jest o to poproszone. W KPM toczą się prace nad ,,aut dederce aut iudicare’’ – albo wydaj albo osądź – sprawozdawcą jest Zdzisław Galicki.
Ćwiczenia nr 13, 07.06.2011r.
1. System praw człowieka powinien posiadać
· prawa ,
· organy kontroli
· założenia
2. Mamy system europejski (regionalny z Trybunałem praw w Sztrasburgu) , afrykański i amerykański
Czy w karcie NZ nie znajdzie się praw człowieka. Karta nie zawiera katalogu , lecz zawiera stwierdzenie ze ochrona praw człowieka jest podstawowym celem. Katalog został przyjęty później. Pierwszym była Powszechna Deklaracja Praw Człowieka. Mamy w niej prawa:
· I generacji - prawo do życia, zakres wolności człowieka, dostępu do sądu, wolności religijnej , wypowiedzi, ochrony prywatności
· II generacji - prawa społeczne, gospodarcze i kulturalne - praca, ochrona zdrowia, odpowiedniego życia, opieka socjalna, zasiłki itd.
Minusem jest to że nie ma mocy wiążącej , jest deklaracja, rezolucją ONZ-u. Dziś jest właściwie standardem prawa międzynarodowego. Polska wstrzymała się od głosu przy głosowaniu na jej temat. Prawa w niej są ujęte ,,syntetycznie'', zwięzłe , np. każdy człowiek ma prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego itd. Zostały przyjęte Międzynarodowy Pakt Praw Cywilnych i politycznych (częściej jako obywatelskich i politycznych) - zakaz tortur, wolności itd. dotyczące praw I generacji. Drugim jest Pakt Praw społecznych, gospodarczych i kulturalnych (oba w 16 XII 1966r.). Oba państwa zobowiązały się do przestrzegania ich przez każdego kto podlega ich jurysdykcji. Każde państwo zobowiązuje się podjąć kroki wykorzystując wszystkie możliwe środki w celu realizacji wszystkich postanowień paktu (paktu drugi). Istnieje pogląd, że prawa I i II generacji nie powinny być rozpatrywane osobno, bo stanowią określoną całość.
3. Kontrola
W obu paktach tworzone były komitety : do pierwszego
· Komitet Praw Człowieka - 3 sesje po trzy tygodnie w roku. Są możliwe trzy rozwiązania, rodzaje mechanizmów kontrolnych:
Ø sprawozdania - strony paktu przesyłają raporty i wyciąga się z nich w jakim stopniu są wykonywane. Jest to mechanizm obligatoryjny. Państwa mają obowiązki co 4-5 lat składać takie sprawozdania. Wysyła się delegacje, która przedstawia raport. Komisja wydaje zalecenia które zawierają ocenę i ewentualne poprawki. Największą bolączką tego systemu jest to że duża grupa państw nie przesyła sprawozdań, opóźnia się. Czad czy Somalia np. nie przesyła sprawozdań. Polska jest chwalona xD
Ø zawiadomienia państwowe - w praktyce nie działają. Państwa między sobą powinny się spierać o realizację praw.
...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]